Cornelis Verhoeven

Alleen maar kijken

‘Alleen maar kijken’ is voor de beschouwelijk ingestelde mens het hoogste geluk, voor de activist een verderfelijke afwijking en voor de scepticus een veilige afweer tegen elke vorm van engagement. ‘Weten’ betekent volgens Aristoteles ‘gezien hebben’. Dit zien is echter voorbehouden aan de zevende dag wanneer namelijk aan de nood van de dag voldaan is. Wie dan naar de wereld kijkt, zal zich over het bestaan ervan alleen maar verbazen. “alleen maar kijken” (naar Aristoteles)

verschenen: December 1991, blz. 195

jaargang: 59/03

Het einde en het begin van de geschiedenis
Pascal postuum II: Januari 1670
Pascal postuum I: Januari 1670
Begrensde Tolerantie, Botsende Meningen
Einstein ontmoet Kafka
De onvervalste ‘vrouwelijke natuur’
Hoeveel werkelijkheid kan de hedendaagse filosoof nog verdragen?...
Nostalgie naar de ware wereld
De Griekse voorvaders van de Verlichting
Vooruitgangsoptimisme als pleidooi voor de status quo
Elementaire deeltjes
Basisbaan of basisinkomen? Normatieve vragen over de toekomst...
Heb niet te veel vertrouwen in vertrouwen
Therapie tegen ecodepressie
De Politieke Menagerie
In de ban van Big Brother
Verlichte Filosofen over de Islam
Albert Camus, een denker voor onze tijd
Waarom zo cynisch?
Het dagboek van Louis Dupré: de waarheid van...
Het mensenrecht op zinloosheid in de Summa Atheologica...
Gedachten over abortus en ‘pro-life’
Religie als poëzie
Met de slurf van een orkaan
NFT: n.v.t.? Een kleine kunstfilosofische uitleg
Over de persistentie van God in de filosofie....
Morele technologieën. Utopie of dystopie?
Erkenning en authenticiteit
Techniekfilosofen leggen de grotere kwesties rond digitale platforms...
Vuurduin. Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt