De geur van wondvocht – Trauma, herinnering en identiteit bij Jens Christian Grøndahl

Alexander Van Caeneghem

De geur van wondvocht

Trauma, herinnering en identiteit bij Jens Christian Grøndahl

Jens Christian Grøndahl gebruikt in zijn nieuwste roman Dat weet je niet dezelfde herkenbare narratieve structuur als in zijn andere romans. Steeds ervaren zijn personages een trauma of crisismoment dat hen dwingt om terug te kijken op hun verleden. Hun geheugen raakt daarbij stelselmatig vermengd met een actieve, identiteitsconstructieve component: ze proberen te achterhalen wie ze zijn en waarom ze niet gelukkig zijn, maar beseffen dat ze dat zelf mee sturen. Hun voornaamste troost zit precies in die romanstructuur: door verhalen te vertellen worden ze zichzelf en is aanvaarding mogelijk.

verschenen: Mei 2011, blz. 426

jaargang: 78/05

Wie knoeit is dapper
De metafysica van Moby-Dick
Het spoor dat achterblijft
Ziekte en Engagement
Quinten Weeterings en de Posthistoire
Psychiatrische experimenten
Éric Michaud
‘Het is mijn innerlijk kind’
Brideshead Revisited en het katholicisme
Vagina monetaria dentata. Over onwelvaart van Steve Marryt
Mijn Queer Kruisweg
Cirkels in steen
Betje Wolff springlevend
Maart 1678: De eerste moderne roman?
Rory Stewart, Politics on the Edge: boekbespreking
Kafka und kein Ende möglich
Januari 1677: de laatste première van Racine II
Culturele revolutie in het land van Kafka en...
December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier