De kleur van klanken. Muziek en representatietheorie

Patricia De Martelaere

De kleur van klanken. Muziek en representatietheorie

Componisten van de romantiek gaven verwonderlijk precieze aanwijzingen over wat hun programmatische muziek heette voor te stellen: de gedetailleerde uitbeelding van een tijdruimtelijk gebeuren of de al even eenduidige vertolking van zeer verschillende, menselijke emoties. Het blijft echter zeer de vraag of de muziek op zichzelf, los van elke – voorafgaande of begeleidende – verbale duiding, wel terecht als een soort taal geïnterpreteerd wordt.

verschenen: Juni 1987, blz. 795

jaargang: 54/09

Geslaagd: de speelse, verfraaiende, opwekkende streetart van Invader
Christelijke feministische theologie
De blik. Fotografisch werk van Karim Abraheem
Februari 1673
Napoleon – het Waterloo van Ridley Scott
Patricia Highsmith en haar kinderen
Verlatenheid bij Ziegelaar, du Bouchet en Trakl
‘Que sais-je?’
Krassen, kruisen en kreten
De Willy Mays van de cinema: 8 ½...
Susan Sontag in het koninkrijk van de zieken...
Susan Sontag in het koninkrijk van de zieken...
150 jaar Ralph Vaughan Williams
Stilte
Koorzanger
Documenta fifteen: een ander begrip van kunst
Yazujiro Ozu: Early Spring
‘Grote kunstenaars bestaan niet uit en bestaan niet...
De Val van Icarus van Bruegel is geraffineerde...
Echo van de verandering
Religie als poëzie
Vrolijk word je er niet van: Vortex van...
NFT: n.v.t.? Een kleine kunstfilosofische uitleg
Kwetsbaarheid aan de macht
De messias in de duinen
Dwelling in Shadows. A Life of Ivor Gurney
Een rauwe liefdesbeet. Over de poëzie van Hans...
Adrien Van De Putte, topograaf van de verbeelding
Subliem en subtiel? De Kathedraal, 500 jaar zoeken...
Een veel besproken vrouw. Het vrijheidsbeeld