De priester in de gemeenschap

Christian Duquoc

De priester in de gemeenschap

De gangbare reacties op het ‘verontrustend gebrek aan priesters’ getuigen volgens de auteur van een merkwaardige incoherentie. Enerzijds beklemtoont men dat een volwaardige, christelijke gemeenschap de – vrij frequente – eucharistie (en de priester als noodzakelijke bedienaar ervan) niet kan missen. Anderzijds wil men blijkbaar aangewezen blijven op strikt individuele – van een concrete gemeenschap losstaande – ‘roepingen’ tot een historisch bepaalde o.m. celibataire levensstaat. Dient men niet dringend aandacht te besteden aan de bestaande wensen én mogelijkheden binnen de vele gemeenschappen zelf, om in hun officieel erkende, vitale nood, door eigen bedienaren te voorzien?

verschenen: Mei 1979, blz. 675

jaargang: 46/08

Gebruik en misbruik van godsdienst
LHBTQ-kwesties en katholieke leer
Een idee voor de volgende katholieke reformatie
Theologie en de taal van vorig jaar
Over de lauwe steun van de Arabische en...
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joden en moslims aan zet
De namiddag van het christendom – Tomáš Halík
De katholieke kerk hervormen
Feiten & fantasie: een beetje geschiedenis van de...
Bevlekte ontvangenissen
Esprit de corps
Opgroeien. Een persoonlijke overdenking
Eb en vloed van het christendom in de...
Van schuld naar verantwoordelijkheid
De plaats en de opdracht van de Messiaanse...
Christelijk humanisme
De Schrift begrijpen door de historisch-kritische methode
Verlichte Filosofen over de Islam
Vragen over het Nieuwe Testament
In de ban van Mohammed
Twee kerstgroepen
Van meelevende en zorgzame gemeenschap naar keizerlijke kerk
De bekering van de missionaris
Verrijzenis voor Guido Gezelle
Een tegendraadse lezer?
Een historische overweging van de Amerikaanse ‘civil religion’
Over troost
We zien anders wanneer we onze aandacht anders...
Amerikaanse politiek en christelijke geestdrift