De toeschouwer als medeplichtige – Het verzet van Lars von Trier tegen de realistische cinema

Wout van Tongeren

De toeschouwer als medeplichtige

Het verzet van Lars von Trier tegen de realistische cinema

Lars von Trier doorbreekt in zijn films een alomtegenwoordige tendens in de hedendaagse cinema. De manier waarop doet denken aan hoe Bertolt Brecht het theater van zijn tijd wilde hervormen. In de films van Lars von Trier is het verzet echter niet gericht tegen het realistische theater, maar tegen de door Hollywood gedomineerde cinema die zijn toeschouwers op een uiterst effectieve manier passief maakt en voedt met dubieuze morele kaders.

verschenen: November 2005, blz. 915

jaargang: 72/10

Een buitenaards geschenk: Arrival
Corpus Christi: een relaas over gebrokenheid en verzoening
Babette’s Feast en de heiliging van het leven
The Truman Show: de vrije wil opnieuw bezocht
Gitzwart en toch geestig: Memories of murder van...
Des Hommes et des Dieux: waarvan getuigen wij?
Spaceman – Op zoek naar betekenis in de...
Megalopolis: ‘The riches of an Emersonian mind’
Adam’s Apples: een absurdistisch bekeringsverhaal
De treurnis van onnodige biopics
Spaceman – Op zoek naar betekenis in de...
Small things like these: naastenliefde voorbij de vrijblijvendheid
Hoe je met grauw realisme naar het Sublieme...
The Young Pope: meer dan een studie in...
De ambivalente ruwheid van Léon Morin, prêtre
Vergeten nog voor het ooit bestond: Reflections in...
De Laatste Generatie of de Eliminerende Massa: daar...
Dune – een film die aanmoedigt om verder...
Zo interessant is The zone of interest niet
Netflix Messiah: een verrassende thriller
Een hutspot van twijfelachtige kwaliteit: Poor things van...
Napoleon – het Waterloo van Ridley Scott
Het zien maar niet kunnen helpen van de...
Even fabelachtig als onbegrijpelijk: The boy and the...
Patricia Highsmith en haar kinderen
Caruso en de boot die de berg beklom:...
Beef: een antropologische schets van de strijdende mens
Oppenheimer: Nolan op z’n meest menselijk en cerebraal
Satire in tijden van oppervlakkigheid: Triangle of Sadness...
De zwanenzang van Sergio Leone: Once Upon a...