De waarheid holt achter de fictie aan – De essays van Hella S. Haasse

Aleid Truijens

De waarheid holt achter de fictie aan

De essays van Hella S. Haasse

Hella S. Haasse, onlangs op 93-jarige leeftijd overleden, geldt als een van de grootste Nederlandse schrijvers. Toch bleef zij in de Nederlandse literatuur een buitenstaander; eigenlijk is Haasse altijd een ‘immigrant’ in de letteren geweest. Zij moest twee werelden verzoenen: die van haar geboorteland, waar zij opgroeide als kind van de ‘kolonisator’, en het onbekende Westen, waar zij als twintigjarige terechtkwam. Zij werd een waarnemer en ontpopte zich als uitstekend essayiste. Ze schreef met een open geest over historische figuren, over ‘Indië’ en over werk van collega-schrijvers. Ze hield een gepaste afstand, waardoor haar blikveld breed bleef. Dat vermogen heeft Hella Haasse tot een uitzonderlijk schrijver gemaakt.

verschenen: Maart 2012, blz. 218

jaargang: 79/03

December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen
Jiddisch in Palestina
Andreas Kinneging en de weg terug
Wat maakt een gedicht goed?
Literatuurcriticus en dubbelagent. Over Giacomo Antonini (1901-1983)
Een dialoog van oorzaken zonder oplossingen
René Girard salonfâhig
Eenzaamheid, in steen gebeiteld
‘Que sais-je?’
Satire in tijden van oppervlakkigheid: Triangle of Sadness...