Dit was een mens – Primo Levi’s humanisme en zelfdoding

Gie Van Den Berghe

Dit was een mens

Primo Levi’s humanisme en zelfdoding

Onder de getuigende overlevenden van de Nazi-kampen neemt de joodse auteur Primo Levi een aparte plaats in door de bijwijlen ongenadige manier waarop hij het sterotiepe onderscheid tussen goeden en kwaden, zowel in de persoon van de ‘slachtoffers’ als v an de ‘beulen’, zocht te ontkrachten. Met alle aandacht en respect die dit getuigenis verdient, acht de auteur het geoorloofd een paar kritische kanttekeningen te plaatsen bij Levi’s analyses en evaluaties, op grond van andere informatiebronnen. Levi’s humanisme en zelfdoding

verschenen: December 1988, blz. 213

jaargang: 56/03

December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen
Jiddisch in Palestina
Andreas Kinneging en de weg terug
Wat maakt een gedicht goed?
Literatuurcriticus en dubbelagent. Over Giacomo Antonini (1901-1983)
Een dialoog van oorzaken zonder oplossingen
René Girard salonfâhig
Eenzaamheid, in steen gebeiteld
‘Que sais-je?’
Satire in tijden van oppervlakkigheid: Triangle of Sadness...