Carlos Tindemans

Dürrenmatts Achterloo

Na een tijdje een gevierde auteur te zijn geweest, erkent Dürrenmatt nu zelf dat zijn jongste theaterstuk hem door theatermakers en -bezoekers niet in dank afgenomen wordt. Sommige krankzinnig komische en sarcastische momenten of effecten kan men nog wel smaken en waarderen, maar men verdraagt blijkbaar niet dat Dürrenmatt ‘de tragiek tot klucht, de helden tot clowns verknipt’. Al kan een nog zo ongenadig parodiëring van de geschiedenis ook een bevrijdende functie hebben, Dürrenmatts nuanceloze ontwaarding van alles wat mensen, individueel of collectief, ooit ondernamen blijft inderdaad, hoe ‘fröhlich’ en vermakelijk ook bedoeld, een intreurige aangelegenheid.

verschenen: Maart 1987, blz. 515

jaargang: 54/06