Een nieuwe opbloei van de Spaanse roman – Cultura para la democracia

Lidwien van den Hout-Huijben

Een nieuwe opbloei van de Spaanse roman

Cultura para la democracia

De eerste jaren na Franco’s dood scheen, met de overbodig geworden verzetsliteratuur, de Spaanse literatuur tout court geen tweede adem te kunnen krijgen. Ondertussen kwamen wel enorm veel officiële en privé-initiatieven van de grond (nationale en regionale subsidiëringen en instellingen, congressen, zomercursussen, honderden literaire prijzen) die met alle, soms betwistbare en vaak zeer aanzienlijke financiële middelen de literaire produktie moeten bevorderen. Wat ook de licht- en schaduwzijden van deze cultuurpolitiek mogen zijn, in de romankunst is er de laatste twwe jaar een duidelijke wederopleving en vernieuwing te merken, waarin al vertrouwde, oudere maar ook nieuwe en jonge auteurs hun aandeel hebben.

verschenen: Februari 1985, blz. 445

jaargang: 52/05

December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen
Jiddisch in Palestina
Andreas Kinneging en de weg terug
Wat maakt een gedicht goed?
Literatuurcriticus en dubbelagent. Over Giacomo Antonini (1901-1983)
Een dialoog van oorzaken zonder oplossingen
René Girard salonfâhig
Eenzaamheid, in steen gebeiteld
‘Que sais-je?’
Satire in tijden van oppervlakkigheid: Triangle of Sadness...