Eeuw van Sartre, eeuw van geweld

Hans Achterhuis

Eeuw van Sartre, eeuw van geweld

Bij de herdenking van zijn honderdste geboortejaar is veelvuldig opgemerkt dat we het politiek-filosofische werk en de politieke stellingname van Sartre beter kunnen vergeten. Hiertegenin wordt betoogd dat we, juist om de gewelddadige twintigste eeuw te begrijpen, deze teksten van Sartre moeten blijven bestuderen. Met name zijn denken over geweld, dat vergeleken wordt met de posities van Aron en Camus, kan achteraf ook in het heden gelezen worden als een waarschuwing tegen een te gemakkelijke toevlucht tot gewelddadige oplossingen voor politieke en maatschappelijke problemen.

verschenen: Oktober 2005, blz. 771

jaargang: 72/09

Het einde en het begin van de geschiedenis
Pascal postuum II: Januari 1670
Pascal postuum I: Januari 1670
Begrensde Tolerantie, Botsende Meningen
Einstein ontmoet Kafka
De onvervalste ‘vrouwelijke natuur’
Hoeveel werkelijkheid kan de hedendaagse filosoof nog verdragen?...
Nostalgie naar de ware wereld
De Griekse voorvaders van de Verlichting
Vooruitgangsoptimisme als pleidooi voor de status quo
Elementaire deeltjes
Basisbaan of basisinkomen? Normatieve vragen over de toekomst...
Heb niet te veel vertrouwen in vertrouwen
Therapie tegen ecodepressie
De Politieke Menagerie
In de ban van Big Brother
Verlichte Filosofen over de Islam
Albert Camus, een denker voor onze tijd
Waarom zo cynisch?
Het dagboek van Louis Dupré: de waarheid van...
Het mensenrecht op zinloosheid in de Summa Atheologica...
Gedachten over abortus en ‘pro-life’
Religie als poëzie
Met de slurf van een orkaan
NFT: n.v.t.? Een kleine kunstfilosofische uitleg
Over de persistentie van God in de filosofie....
Morele technologieën. Utopie of dystopie?
Erkenning en authenticiteit
Techniekfilosofen leggen de grotere kwesties rond digitale platforms...
Vuurduin. Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt