Europa, het Romeinse aquaduct –

Guido Vanheeswijck

Europa, het Romeinse aquaduct

Traditioneel worden Griekenland en de joods-christelijke traditie als bepalende ingrediënten gezien voor het (oude) Europa: Athene en Jeruzalem vormen de bakermat van de oude Europese cultuur. Athene staat voor de ontwikkeling van de Griekse rationaliteit en de Griekse democratie; Jeruzalem is de plek waarmee de grote monotheïstische religies – het jodendom en het christendom – zijn verbonden. Maar wat is dan de inbreng van Rome? In het spoor van de Franse filosoof Rémi Brague gaan we op zoek naar de bijdrage van Rome aan de identiteit van Europa.

verschenen: April 2011, blz. 293

jaargang: 78/04

Het einde en het begin van de geschiedenis
Pascal postuum II: Januari 1670
Pascal postuum I: Januari 1670
Begrensde Tolerantie, Botsende Meningen
Einstein ontmoet Kafka
De onvervalste ‘vrouwelijke natuur’
Hoeveel werkelijkheid kan de hedendaagse filosoof nog verdragen?...
Nostalgie naar de ware wereld
De Griekse voorvaders van de Verlichting
Vooruitgangsoptimisme als pleidooi voor de status quo
Elementaire deeltjes
Basisbaan of basisinkomen? Normatieve vragen over de toekomst...
Heb niet te veel vertrouwen in vertrouwen
Therapie tegen ecodepressie
De Politieke Menagerie
In de ban van Big Brother
Verlichte Filosofen over de Islam
Albert Camus, een denker voor onze tijd
Waarom zo cynisch?
Het dagboek van Louis Dupré: de waarheid van...
Het mensenrecht op zinloosheid in de Summa Atheologica...
Gedachten over abortus en ‘pro-life’
Religie als poëzie
Met de slurf van een orkaan
NFT: n.v.t.? Een kleine kunstfilosofische uitleg
Over de persistentie van God in de filosofie....
Morele technologieën. Utopie of dystopie?
Erkenning en authenticiteit
Techniekfilosofen leggen de grotere kwesties rond digitale platforms...
Vuurduin. Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt