Bernadette Schreurs

Hélène Cixous, tussen Sfinks en Feniks

Sinds het einde van de jaren zestig is H. Cixous een levensgroot teken van tegenspraak in de Franse literatuur. Als overtuigde feministe heeft zij de door Derrida, Irigaray en de ‘Tel-Quel’groep verkondigde stellingen over de autonomie van de ‘schriftuur’ zo consequent mogelijk uit- en neergeschreven in haar eigen romans en haar lectuur van andere schrijvers. Daarbij kwamen magistrale taalmanipulaties en acrobatieën mét het woord uit de bus, even goed als te gemakkelijke woordspelingen en grammaticaal geklungel.

verschenen: Oktober 1979, blz. 53

jaargang: 47/01