Het pausdom en de erfenis van Darius de Grote

Stijn Geudens

Het pausdom en de erfenis van Darius de Grote

Vijfhonderd jaar geleden legde paus Julius II de eerste steen van de nieuwe Sint-Pietersbasiliek in Rome, hét symbool van de kerkelijke centralisering. De machtspolitiek van Julius II werd in zijn tijd reeds zwaar op de korrel genomen, onder meer door Erasmus. Ook vandaag stellen critici vragen bij de autoritaire uitoefening van het pausambt en het gebrek aan democratie in de katholieke kerk. Meestal verwijst men daarbij naar het vorstelijk absolutisme uit de Nieuwe Tijd of naar de middeleeuwse kerk. Maar we kunnen nog heel wat verder teruggaan in de tijd. Het lijkt nuttig bepaalde feiten nog eens op een rij te zetten en de kwestie in perspectief te plaatsen.

verschenen: September 2006, blz. 686

jaargang: 73/08

Gebruik en misbruik van godsdienst
LHBTQ-kwesties en katholieke leer
Een idee voor de volgende katholieke reformatie
Theologie en de taal van vorig jaar
Over de lauwe steun van de Arabische en...
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joden en moslims aan zet
De namiddag van het christendom – Tomáš Halík
De katholieke kerk hervormen
Feiten & fantasie: een beetje geschiedenis van de...
Bevlekte ontvangenissen
Esprit de corps
Opgroeien. Een persoonlijke overdenking
Eb en vloed van het christendom in de...
Van schuld naar verantwoordelijkheid
De plaats en de opdracht van de Messiaanse...
Christelijk humanisme
De Schrift begrijpen door de historisch-kritische methode
Verlichte Filosofen over de Islam
Vragen over het Nieuwe Testament
In de ban van Mohammed
Twee kerstgroepen
Van meelevende en zorgzame gemeenschap naar keizerlijke kerk
De bekering van de missionaris
Verrijzenis voor Guido Gezelle
Een tegendraadse lezer?
Een historische overweging van de Amerikaanse ‘civil religion’
Over troost
We zien anders wanneer we onze aandacht anders...
Amerikaanse politiek en christelijke geestdrift