Klagen en lachen in de oude Ierse poëzie

Hedwig Schwall

Klagen en lachen in de oude Ierse poëzie

De Ierse poëzie uit de middeleeuwen verschilt in allerlei opzichten van die van het vasteland doordat zij zo innig verweven was met de aparte sociale structuren en de al even unieke, culturele en religieuze inspiratiebronnen in de Ierse samenleving. Dat leverde de eeuwen door opmerkelijke staaltjes op van een zowel intense als door weemoed getemperde beleving van ruimte, tijd en vergankelijkheid:: van een aangrijpende natuurlyriek:: van een tegelijk schrijnende en humorvolle verwerking van ballingschap en gemis:: en van een verrassend origineel improvisatietalent.

verschenen: Juni 1987, blz. 805

jaargang: 54/09

December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen
Jiddisch in Palestina
Andreas Kinneging en de weg terug
Wat maakt een gedicht goed?
Literatuurcriticus en dubbelagent. Over Giacomo Antonini (1901-1983)
Een dialoog van oorzaken zonder oplossingen
René Girard salonfâhig
Eenzaamheid, in steen gebeiteld
‘Que sais-je?’
Satire in tijden van oppervlakkigheid: Triangle of Sadness...