Nathalie Sarraute – Het verleden als een levende realiteit

Peter Stoffels

Nathalie Sarraute

Het verleden als een levende realiteit

Nogal onverwacht voor een typische vertegenwoordigster van de Nouveau Roman heeft Nathalie Sarraute zich met haar Enfance nu toch ook gewaagd aan het, op het eerste gezicht ‘realistischer’ autobiografische genre. Maar ook hierin is zij haar schrijftrant grotendeels trouw gebleven. En heeft zij van haar jeugdherinneringen allerminst een definitieve afrekening met – of ultieme bevestiging van – het verleden gemaakt.

verschenen: Oktober 1983, blz. 70

jaargang: 51/01

Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen
Jiddisch in Palestina
Andreas Kinneging en de weg terug
Wat maakt een gedicht goed?
Literatuurcriticus en dubbelagent. Over Giacomo Antonini (1901-1983)
Een dialoog van oorzaken zonder oplossingen
René Girard salonfâhig
Eenzaamheid, in steen gebeiteld
‘Que sais-je?’
Satire in tijden van oppervlakkigheid: Triangle of Sadness...
De politiek van het minste kwaad