Uitvluchten in de katholieke moraal

Richard A. McCormick

Uitvluchten in de katholieke moraal

Gevestigde instanties hebben de neiging om ongemakkelijke of nieuwe vragen uit de weg te gaan, door zich te beroepen op overwegingen die best waar kunnen zijn maar tegelijk het punt waar het eigenlijk om gaat onaangeroerd laten. Ook in het kerkelijk leven zijn dergelijke uitvluchten zo gewoon en frequent, dat ze vaak niet eens meer als zodanig worden herkend:: ze blokkeren de gedachtenwisseling in plaats van die op gang te brengen. katholieke moraal : uitvluchten in – (1989)

verschenen: Mei 1989, blz. 675

jaargang: 56/08

LHBTQ-kwesties en katholieke leer
Een idee voor de volgende katholieke reformatie
Theologie en de taal van vorig jaar
Over de lauwe steun van de Arabische en...
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joden en moslims aan zet
De namiddag van het christendom – Tomáš Halík
De katholieke kerk hervormen
Feiten & fantasie: een beetje geschiedenis van de...
Bevlekte ontvangenissen
Esprit de corps
Opgroeien. Een persoonlijke overdenking
Eb en vloed van het christendom in de...
Van schuld naar verantwoordelijkheid
De plaats en de opdracht van de Messiaanse...
Christelijk humanisme
De Schrift begrijpen door de historisch-kritische methode
Verlichte Filosofen over de Islam
Vragen over het Nieuwe Testament
In de ban van Mohammed
Twee kerstgroepen
Van meelevende en zorgzame gemeenschap naar keizerlijke kerk
De bekering van de missionaris
Verrijzenis voor Guido Gezelle
Een tegendraadse lezer?
Een historische overweging van de Amerikaanse ‘civil religion’
Over troost
We zien anders wanneer we onze aandacht anders...
Amerikaanse politiek en christelijke geestdrift
Dromen over Anne Frank