Désiré Scheltens

Vijftig jaar mensenrechten

Vijftig jaar gelden werd de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens afgekondigd. Historisch bouwt die Verklaring voort op de Franse Verklaring van de Mensenrechten, van 1789. Geen van beide verklaringen is een ultieme, onverbeterlijke formulering van de mensenrechten gebleken. Toch zit er een eis in met een universele draagwijdte en een absolute pretentie: dat ieder mens op grond van zijn menszijn in alle omstandigheden met eerbied moet worden behandeld.

verschenen: December 1998, blz. 963

jaargang: 65/11

Oorlogsnarratief domineert in Westerse media
Hoe de toenemende inkomensongelijkheid te beheersen die het...
Trump: een neoliberale agenda najagen met directe middelen
De Trumpfluisteraar (III)
De Trumpfluisteraar (II)
De Trumpfluisteraar (I)
Waarom oorlog?
Interview met Andy Winnick
Nomonhan, 1939
Te veel of te weinig Ricardo?
Niets (zinvols) te zeggen
‘Het is mijn innerlijk kind’
Gaza, de eeuwige Achilleshiel
‘Nu zijn de dingen anders, we moeten niet...
De lokroep van het geweld
Grenzen verleggen
De afbraak van het vertegenwoordigende stelsel en de...
Het algemeen belang
Hoe de dominante stroming algemene economische principes losliet...
Syrische geostrategie voor en na het Assad-tijdperk: ...
Naar een Palestina zonder de Palestijnen?
Een nieuwe kijk op de Franse Revolutie
De ideologie van Donald J. Trump
Publieke moraal
De hedendaagse ‘cultuuroorlogen’ in de context van de...
Het einde van de grote orde onder de...
Project 2025 en christelijk nationalisme
Nog een grote omwenteling meemaken…
Zionisme en racisme
Ana van Es: De Bagdad Berlijn Express