In deze reeks korte bijdragen reflecteren redactieleden van Streven Vrijplaats op de spanning tussen het gezond verstand en een ongezonde controledrift, zoals die recent door filosoof Giorgio Agamben ter discussie werd gesteld. Aflevering 4 is weer van de hand van Ludo Abicht.
Dank jullie, Herman en Frank,
ik hoop dat er nog veel andere reacties komen, want, zoals Brecht al zei:‘Das Individuum hat zwei Augen, die Partei hat tausend’.
Maar voor alle duidelijkheid:
JE SUIS LUDO, PAS GIORGIO
Ik voel me niet happy als vaandeldrager van Agamben, maar ik denk dat er tussen een Thales die stomweg in een put valt, en een andere denker die er nadien voor zorgt dat de weg grondig hersteld wordt nog een heel gamma aan mogelijkheden ligt. Het is die moeilijke synthese die we moeten zoeken.
En Frank, moeten we niet van de Trojanen leren: ‘Timeo Danaos et dona ferentes’? [Ik ben bang voor Danaërs, ook als zij geschenken aanbieden’, red.] Dat wil zeggen dat we alle goed onderbouwde voorzorgsmaatregelen toejuichen en uitvoeren, maar dat we de brengers van deze boodschappen niet op lange termijn hoeven te vertrouwen. Daar moeten we dan weer van de arme Palestijnen leren die keer op keer door datzelfde ‘Europa’ verraden werden. Niet Agamben of Wilmès, maar zowel de nodige maatregelen als de zorg voor de democratie op lange termijn.
Het zou goed zijn, indien we deze woordenwisseling zouden uitbreiden en verdiepen.
Groeten uit Berchem,
Ludo