Herman Servotte

W.H. Auden, 1907-1973

W.H. Auden behoort tot de uitgesproken moeilijke, zogeten intellectuele dichters die, naar het getuigenis van Auden zelf, slechts node verzaken aan het gedachtelijk juistere woord ten voordele van het mooiere én opdringerige rijmwoord. Door zijn pregnant biografische inslag weerspiegelt Audens hele oeuvre de levensgeschiedenis van een fijnbesnaarde en gekwelde geest, die na jaren van morele en intellectuele strijd, een opmerkelijke rust en wijsheid vond in het herontdekte (Anglicaanse) geloof van zijn jeugd.

verschenen: Januari 1979, blz. 34

jaargang: 46/04

Januari 1677: de laatste première van Racine II
Culturele revolutie in het land van Kafka en...
December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen
Jiddisch in Palestina
Andreas Kinneging en de weg terug
Wat maakt een gedicht goed?
Literatuurcriticus en dubbelagent. Over Giacomo Antonini (1901-1983)
Een dialoog van oorzaken zonder oplossingen
René Girard salonfâhig
Eenzaamheid, in steen gebeiteld