Monika Van Paemel: traditie en ambitie

Joris Gerits

Monika Van Paemel: traditie en ambitie

Wie de recent verschenen roman van Monika van Paemel, De vermaledijde vaders, goed wil lezen, moet ook even op haar vorige romans terugblikken. Dat is het wat dit artikel wil doen. Het particuliere vader-dochter-conflict en de universele man-vrouw-problematiek die hier met een fel feministisch accent beschreven worden, worden verruimd door een reflectie op het fenomeen oorlog, dé vorm van mannelijke agressie. Hoe kan die chaos nog anders dan in een chaotisch en fragmentarisch verhaal bezworen worden?

verschenen: Oktober 1985, blz. 25

jaargang: 53/01

Vagina monetaria dentata. Over onwelvaart van Steve Marryt
Mijn Queer Kruisweg
Cirkels in steen
Betje Wolff springlevend
Maart 1678: De eerste moderne roman?
Rory Stewart, Politics on the Edge: boekbespreking
Kafka und kein Ende möglich
Januari 1677: de laatste première van Racine II
Culturele revolutie in het land van Kafka en...
December 1674: de laatste première van Pierre Corneille
Hommage aan Eileen
Waarom de klassieke tragedie haar publiek niet verveelde
De dood van een soldaat. Verteld door zijn...
Metamorfosen. Voorpubliatie uit het nieuwe boek van Emanuele...
Het kleedje voor Hitler: een boekbespreking
Proefvluchten naar een verdwenen wereld
Het leven van Maynard K.
De blijvende inspiratie van Stefan Zweig. Literatuur als...
Vervuld door het onzegbare. Over drie gedichten van...
Michael Ignatieff: The Russian Album
De eeuwige actualiteit van het verleden: Het Adrianus-dossier
De Griekse voorvaders van de Verlichting
De ware Jacob
Schuldgevoel. Over betekenisvol ongemak
Joodse klokkenluiders
Oog om oog? De wraak van een ongelukkig...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Fictie en autobiografie in de literatuur als getuigenis...
Dialoog naar aanleiding van het boek Gedeelde Angsten...
Onze mensen