Ruimte in de barokcultuur – Realiteit van de illusie

André De Laet

Ruimte in de barokcultuur

Realiteit van de illusie

Een zo typerend renaissanceprodukt als de – bijzonder ordelijke, welhaast objectief-wetenschappelijke – centrale perspectief kreeg het vrijwel dadelijk hard te verduren vanwege de barokcultuur, die hemel en aarde, geloof en humanisme, God en de wereld opnieuw met elkaar trachtte te verzoenen. In de bouw- en schilderkunst resulteerde die ‘reactionaire’ beweging in een overvloed van gedurfde optische illusies en duizelingwekkende perspectieven, waar het zou wemelen van (pregnant zinnelijk verbeelde) bovenzinnelijke wezens en werkelijkheden.

verschenen: Juni 1988, blz. 816

jaargang: 55/09

Geslaagd: de speelse, verfraaiende, opwekkende streetart van Invader
Christelijke feministische theologie
De blik. Fotografisch werk van Karim Abraheem
Februari 1673
Napoleon – het Waterloo van Ridley Scott
Patricia Highsmith en haar kinderen
Verlatenheid bij Ziegelaar, du Bouchet en Trakl
‘Que sais-je?’
Krassen, kruisen en kreten
De Willy Mays van de cinema: 8 ½...
Susan Sontag in het koninkrijk van de zieken...
Susan Sontag in het koninkrijk van de zieken...
150 jaar Ralph Vaughan Williams
Stilte
Koorzanger
Documenta fifteen: een ander begrip van kunst
Yazujiro Ozu: Early Spring
‘Grote kunstenaars bestaan niet uit en bestaan niet...
De Val van Icarus van Bruegel is geraffineerde...
Echo van de verandering
Religie als poëzie
Vrolijk word je er niet van: Vortex van...
NFT: n.v.t.? Een kleine kunstfilosofische uitleg
Kwetsbaarheid aan de macht
De messias in de duinen
Dwelling in Shadows. A Life of Ivor Gurney
Een rauwe liefdesbeet. Over de poëzie van Hans...
Adrien Van De Putte, topograaf van de verbeelding
Subliem en subtiel? De Kathedraal, 500 jaar zoeken...
Een veel besproken vrouw. Het vrijheidsbeeld