Dirk Lauwaert

D.W. Griffiths esthetische politiek

De auteur probeert de al lang gevestigde – daarom nog niet valse – erkenning te doorbreken van D.W. Griffith als ‘de vader van de cinema’. Zijn analyse toont aan welk uitermate persoonlijk en origineel gebruik deze pionier wist te maken van de vaak opgedrongen culturele en esthetische normen en van de bestaande technische verworvenheden van zijn milieu en zijn tijd.

verschenen: September 1976, blz. 978

jaargang: 43/11