Giorgio Agambens profane filosofie: het indifferente denken

Ype de Boer

Giorgio Agambens profane filosofie: het indifferente denken

Door de ervaringen van zinloosheid en toevalligheid die het nihilisme karakteriseren, kan de mens zich volgens Agamben bevrijden van zijn traditie en wordt het mogelijk een nieuwe vorm-van-leven te ontwikkelen. Om deze vorm-van-leven te bereiken moeten we ons ontdoen van sacrale praktijken middels acten van profanatie, waarin het onderscheid tussen sacraal en profaan vervaagt. Dit essay bespreekt de rol binnen Agambens filosofie van nihilisme, profanatie en het indifferent maken van tegenstellingen.

verschenen: Mei 2016, blz. 426

jaargang: 83/05

Het einde en het begin van de geschiedenis
Pascal postuum II: Januari 1670
Pascal postuum I: Januari 1670
Begrensde Tolerantie, Botsende Meningen
Einstein ontmoet Kafka
De onvervalste ‘vrouwelijke natuur’
Hoeveel werkelijkheid kan de hedendaagse filosoof nog verdragen?...
Nostalgie naar de ware wereld
De Griekse voorvaders van de Verlichting
Vooruitgangsoptimisme als pleidooi voor de status quo
Elementaire deeltjes
Basisbaan of basisinkomen? Normatieve vragen over de toekomst...
Heb niet te veel vertrouwen in vertrouwen
Therapie tegen ecodepressie
De Politieke Menagerie
In de ban van Big Brother
Verlichte Filosofen over de Islam
Albert Camus, een denker voor onze tijd
Waarom zo cynisch?
Het dagboek van Louis Dupré: de waarheid van...
Het mensenrecht op zinloosheid in de Summa Atheologica...
Gedachten over abortus en ‘pro-life’
Religie als poëzie
Met de slurf van een orkaan
NFT: n.v.t.? Een kleine kunstfilosofische uitleg
Over de persistentie van God in de filosofie....
Morele technologieën. Utopie of dystopie?
Erkenning en authenticiteit
Techniekfilosofen leggen de grotere kwesties rond digitale platforms...
Vuurduin. Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt